Sztandar odnaleziony
Powszechnie uważano, iż sztandar I Kutnowskiej Drużyny Wędrowniczej im. T. Rejtana wywodzącej się z murów naszej szkoły zaginął, ale do czasu Jubileuszowego Zlotu Związku Harcerstwa Polskiego w Krakowie na Błoniach w 2010r. Bowiem podczas wycieczki wędrowników do Muzeum Harcerstwa sztandar pochodzący z 1920r. został odnaleziony. Była to niezwykle wzruszająca chwila dla wszystkich harcerzy - nie zabrakło łez. Sztandar, który uważany był za zaginiony lub po prostu zniszczony, wisiał jako eksponat w muzeum. Okazało się, iż gdy zaczęła się II wojna światowa, harcerz z naszej drużyny schował go pod podłogę szafy, w której przeleżał tak do lat 90-tych, dlatego jest w tak nienaruszonym stanie. Następnie został przekazany Chorągwi Łódzkiej, z której trafił do muzeum. Sztandar, mamy nadzieję, że już niedługo wróci do miejsca swego pochodzenia. To wspaniałe dziedzictwo i namacalny dowód związku naszej reaktywowanej drużyny z żyjącymi kiedyś prekursorami harcerstwa na Ziemi Kutnowskiej z "Legendarnej Jedynki".
Historia sztandaru: Istnieją różne wersje co do sztandaru harcerskiego. Jedna z nich głosi, że harcerze posiadali sztandar już na początku 1920r. (nie wiemy, kiedy i przez kogo ufundowany), z tym sztandarem wymaszerowali na front.
Oto scena z ich wymarszu: „ … uczniów swoich skautów, z profesorem Woyczyńskim na czele, którzy wstąpili do wojska, jako ochotnicy pod sztandarem swoim harcerskim, żegnał dyrektor gimnazjum p. Kostro.” A więc sztandar poszedł na front z harcerzami, jego chorążym był Eugeniusz Filipowicz. Po powrocie z frontu sztandar harcerski został udekorowany przez władze miasta srebrną lilijką. W dniu 11 listopada 1936r. sztandar harcerski został wyróżniony przez 37 Pułk Piechoty.
Sztandar przejęło wojsko i odtąd przechowywany był w pułku razem ze sztandarem wojskowym. Zastępca dowódcy ppłk J. Dadlez mówił o sztandarze: „ Dzieje sztandaru harcerskiego sięgają roku 1920, kiedy to harcerze zasilili szeregi 37 PP i znaleźli się w kompanii szturmowej.”
